In het
Groninger Museum is op dit moment een kleine presentatie te zien van werk van
Ruloff Manuputty (1926-2002). In Friesland is ‘meneer Manuputty’ bij tenminste
één generatie kunstenaars hoofdzakelijk bekend als directeur van de Academie
Vredeman de Vries, waaraan hij van 1965 tot 1987 leiding gaf. Zijn eigen werk
hield hij zorgvuldig afgeschermd van zijn studenten en pas nadat hij was
verhuisd naar Groningen was het, mede op aandringen van zijn leerling Henri de
Wolf, af en toe te zien in Forma Aktua.
Ruloff
Manuputty voelde zich niet verwant met het noordelijk expressionisme dat hij in
zijn nieuwe omgeving aantrof, en evenmin met de post-Cobra traditie die in
Nederland hoogtij vierde. In plaats daarvan probeerde hij visuele elementen uit
zijn Molukse achtergrond te combineren met een poëtische Europese traditie:
Miro, Klee, de École de Paris, de vroege Corneille en, in Nederland, Jaap
Nanninga. Het resultaat is een kleurrijk geheel waarin een veelheid aan
invloeden doorklinkt, maar die slechts bij uitzondering een onmiskenbaar
persoonlijk stempel draagt.
Manuputty
heeft altijd een bescheiden plaats ingenomen in de noordelijke kunst en deze
presentatie zal daar weinig aan veranderen. Maar in het verlengde van de
tentoonstelling Jong in Groningen, nu alweer acht jaar geleden, wordt opnieuw
een plekje op de noordelijke kunstkaart nader ingevuld. En dat is, in al zijn
beperktheid, een positieve bijdrage tot de geschiedschrijving van de
noordelijke kunst.
De korte
documentaire die de Stichting Beeldlijn in 1989 over Ruloff Manuputty
maakte is terug te kijken op Podium TV:
http://www.podium.tv/nl/201501141700/noorderdiepte/aflevering-17/ervaringen-van-een-witte-vogel
